W minioną niedzielę w Rzepienniku Strzyżewskim odbyły się uroczystości upamiętniające 80. rocznicę tragicznych wydarzeń w przysiółku Dąbry. W uroczystościach tych wzięli udział harcerze działający w naszej szkole, którzy uczcili pamięć poległych „Zniczem Pamięci”. To właśnie tam oddział partyzancki „Regina II” Armii Krajowej dowodzony przez Zdzisława Bosowskiego ps. „Kajetan” w noc z 16 na 17 października 1944 r. spędził w stodole we wspomnianym przysiółku. Rankiem partyzanci zostali nieoczekiwanie zaatakowani przez przeważające siły niemieckie (około 140 żołnierzy). Z dwudziestu dziewięciu żołnierzy Armii Krajowej w walce zginęło osiemnastu. Dziesięciu zostało wywiezionych do obozu koncentracyjnego Gross-Rosen. Jednemu partyzantowi udało się zbiec mimo ran (z miejsca niemieckiej zasadzki), a z obozu żywy powrócił też tylko jeden uczestnik bitwy. Wśród poległych byli między innymi mieszkańcy Ciężkowic – kpt. Łuczkiewicz Leon ps. „Krajewski”; por. Łuczkiewicz Marian ps. „Kruk”.
Pomnik w Dąbrach znajduje się przy zabudowaniach przysiółka. Został wybudowany staraniem 10 Tarnowskiej Drużyny Harcerek. Współcześnie obok pomnika stoi drewniany krzyż. Pomnik zbudowany jest z piaskowca, posiada tablicę inskrypcyjną z czarnego granitu – projektu: Bogdana i Anatola Drwalów.
Historia Leona Łuczkiewicza i jego rodziny
Leon Łuczkiewicz urodził się w 1891r. w Bełzie, ówczesny powiat Sokal, gdzie ukończył Szkołę Podstawową oraz Gimnazjum. Po maturze dostał się na studia do Lwowa. Ukończył pierwszy rok prawa, kiedy wybuchła Pierwsza Wojna Światowa i wtedy został powołany do wojska austriackiego, ponieważ Bełz należał do Galicji, która była pod zaborem austriackim. Po wojnie pracował jako nauczyciel w szkołach na terenie południowej Polski .W 1933 osiadł wraz z rodziną w Ciężkowicach i tutaj zastała go Druga Wojna Światowa.
„Cały czas u nas w domu panowała atmosfera patriotyczna, wszczepiano swoim dzieciom, a szczególnie synom idee religijności, poczucia honoru i umiłowania Ojczyzny. Dlatego też syn Marian przed wybuchem wojny ukończył Szkołę Oficerską Piechoty w Legionowie k. Warszawy otrzymując stopień podporucznika.” Już w pierwszym roku okupacji, gdy Niemcy zajęli budynek szkolny, ojciec jako nauczyciel w tej szkole, czując się odpowiedzialny za młodzież przystępuje do organizowania tajnego nauczania w swym domu. W tym też okresie ze swymi synami jako pierwszy w Ciężkowicach zakłada tajną organizację konspiracyjną Ruchu Oporu (Związek Walki Zbrojnej, później AK).
„Dom nasz był centralnym punktem życia konspiracyjnego tego terenu, tu odbywały się żołnierskie odprawy, szkolenia drużynowych, tu prowadzono narady organizowania walk i sabotażu. Był też głównym punktem kolportażu na całą placówkę prasy konspiracyjnej m.in. „Małopolski biuletyn informacyjny”, „Przegląd Polski”, „Czerwień i Biel” – tak relacjonuje córka Wanda Pająk. Również syn Marian działał w konspiracji jako oficer funkcyjny pod pseudonimem „Kruk I”. Był dowódcą placówki „Cecylia” prowadząc wykłady w miejscowej „Szkole Podchorążych” z dziedziny teoretycznej i praktycznej, którą w tym czasie między innymi ukończył młodszy syn Roman w stopniu kaprala podchorążego. W czasie tej działalności przeważnie ukrywali się nie nocując w domu, dzięki czemu uniknęli aresztowania w dniu 27 .06. 1943 r. Mimo nieustannego tropienia ich przez gestapo tarnowskie pełnili nadal swe funkcje w placówce.
Batalion ten miał za zadanie niszczenie i utrudnianie transportu, dezorganizację życia gospodarczego, utrudnianie kontyngentowych dostaw, likwidację kolumn samochodowych i paraliżowanie arterii komunikacyjnych. Zmusiło to Niemców do skoncentrowania do walki z partyzantką w okolicach wsi Jamna ponad cztery tysiące żołnierzy Wermachtu i policji.
W dniu 25. 09. 1944 r. rozpoczęła się wielka bitwa o Jamną, z której zwycięsko wyszedł z otoczenia batalion partyzancki. Po tej bitwie kompania „Regina” rozdzieliła się na dwa samodzielne plutony dywersyjne: „Regina I” i „Regina II”. Wymienieni Łuczkiewiczowie znajdowali się w plutonie „Regina II”, działając w rejonie Rzepiennika ─ Dąbrów. W dniu 17. 10. 1944 r. o godzinie 0520 oddział „Regina II” stacza śmiertelną walkę z przeważającymi siłami żandarmerii niemieckiej. Walka toczyła się w kwaterze nocnej w przysiółku Dąbry.
W wyniku tej walki spośród dwudziestu dziewięciu walczących żołnierzy AK, zginęło osiemnastu, jeden mimo ran wyszedł z oblężenia, a dziesięciu wzięto do niewoli. Wśród poległych znalazł się mój ojciec Leon Łuczkiewicz i starszy brat Marian, zaś młodszy brat Roman ranny zabrany do niewoli zginął w obozie koncentracyjnym w Gross-Rosen. Dnia 17.10.1948 r. rozkazem Ministra Obrony Narodowej PRL zostali pośmiertnie odznaczeni Krzyżem Partyzanckim oraz Medalem Wolności i Zwycięstwa i równocześnie awansowani: Leon Łuczkiewicz do stopnia kapitana, Marian Łuczkiewicz do stopnia porucznika. Syn Roman ocalał jednak został aresztowany i wywieziony do obozu koncentracyjnego w Gross-Rosen, gdzie zginął.
Źródło: https://batalionakbarbara.pl/pamieci-luczkiewiczow/
„Dziękuję druhnie Jolancie Mastalskiej i naszym harcerzom z ZHP za kultywowanie pamięci walki o niepodległość Polski i propagowanie lokalnych bohaterów… rodziny Łuczkiewiczów.” – Józef Parys, dyrektor szkoły
Jolanta Mastalska, druhna
